Τα όρια της τέχνης ( τέχνη και βία )

Σκηνές αχαλίνωτης βίας με μαστίγωμα μέχρι αίματος, σε performance που διαδραματίστηκε στα εγκαίνια της έκθεσης Art Athina 2009 με θέμα τον ανθρώπινο πόνο, την οποία εγκαινίασε ο υπουργός Πολιτισμού Α. Σαμαράς.


Θέμα του δημιουργού ήταν ο ανθρώπινος πόνος, τον οποίο, όπως λέει στη zougla.gr, ανακάλυψε στις αρχαίες παγανιστικές τελετές, στην θρησκεία, στην πολιτική και σε μία γκάμα γεγονότων από το Γκουαντάναμο μέχρι τους… Ολυμπιακούς Αγώνες.
Και για να γίνει πιο πειστικός, ώστε να αποκτήσει η παράσταση μεγαλύτερη αμεσότητα και εκφραστική δύναμη, ο δημιουργός Λάμπρος Στεμνής όρισε ότι ο πρωταγωνιστής του έπρεπε να… μαστιγωθεί ολόγυμνος επί σκηνής.

Όχι συμβολικά, αλλά, όπως θα δείτε, πραγματικά και μέχρι... αίματος.

Αφού ο ηθοποιός αυτομαστιγώθηκε υπό τους ήχους του Ολυμπιακού Ύμνου, τη συνέχεια του έργου ανέλαβε ειδικά επιλεγμένος… μαστιγωτής, ο οποίος αφού έδεσε πισθάγκωνα τον πρωταγωνιστή και του φόρεσε μία κουκούλα στο κεφάλι, σε ένα ανελέητο κρεσέντο τον κτύπησε δυνατά επί αρκετά λεπτά.

Στη συνέχεια, το μαστίγιο παρέλαβε ο δημιουργός, και τότε ο πρωταγωνιστής άρχισε να αιμοραγεί.

Giannis έγραψε:δεν υπαρχει πιο αποκρουστικό κατα την αποψη μου να θέλουν αν εκφράσουν τα βίτσια τους μέσω της τέχνης, η τεχνη εχει πάντα κατι το ρομαντικό πάνω της ασχετα αν εκφράζει καταστάσεις βίας πχ η καταστροφή της Χίου του Ντε λα Κρουά
Εκει η τεχνη ακι η βία συναντιόνται με αποτελεσμα να στέκεσαι άφωνος μπροστά στο έργο, αυτη η αηδία που είδαμε στο αρτ αθήνας δε μας κολακεύει καθόλου.

kitsosmitsos έγραψε:Πώς μπορεί αυτό άραγε να μετρηθεί;

Κάτι που για σένα και για μένα είναι αποκρουστικό, κάποιοι άλλοι μπορούν να το βρουν ενδιαφέρον ή δυνατό ή με νόημα

Εξαιρούνται βέβαια τα παράνομα (βλ παιδεραστία, δολοφονία κτλ)

luvian_elf έγραψε:

kitsosmitsos έγραψε:Πώς μπορεί αυτό άραγε να μετρηθεί;

Κάτι που για σένα και για μένα είναι αποκρουστικό, κάποιοι άλλοι μπορούν να το βρουν ενδιαφέρον ή δυνατό ή με νόημα

Εξαιρούνται βέβαια τα παράνομα (βλ παιδεραστία, δολοφονία κτλ)

Νομίζω ότι αυτή η φράση δίνει τις απαντήσεις που όλοι προσπαθούμε να πάρουμε για το πώς και το γιατί αυτού του θέματος... Κίτσο
με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη σε αυτό!!! Αλλά όταν είσαι από τη μεριά αυτών που το βρίσκουν αποκρουστικό δεν είναι εύκολο να
αποδεχτείς "τους άλλους".

Giannis έγραψε:δεν θεωρω οτι στα πλαισια της ελευθεριας και της διαφορετικοτητας θα πρεπει να θυσιασουμε και την ψυχικη μας υγεια.
Καποτε και οι ανθρωποθυσιες ηταν σεβασμος προς τον θεο αλλα οπως βλεπουμε σημερα το εχουμε καταρηγησει.

kitsosmitsos έγραψε:

Giannis έγραψε:δεν θεωρω οτι στα πλαισια της ελευθεριας και της διαφορετικοτητας θα πρεπει να θυσιασουμε και την ψυχικη μας υγεια.
Καποτε και οι ανθρωποθυσιες ηταν σεβασμος προς τον θεο αλλα οπως βλεπουμε σημερα το εχουμε καταρηγησει.

Αν ζούσες όμως τότε θα ήταν φυσιολογικό

Είναι ανάλογα με τα ερεθίσματα της κάθε εποχής

skouliki έγραψε:ρωτας ?

η απαντηση ειναι ναι για μεν α

skouliki έγραψε:αν απαντησω
θα κανεις και αλλη ερωτηση

kitsosmitsos έγραψε:

skouliki έγραψε:ρωτας ?

η απαντηση ειναι ναι για μεν α

Άρα μήπως δε θα έπρεπε να μας προκαλεί τόσο εντύπωση όταν γίνεται αυτό και στα πλαίσια της τέχνης;

irthe_h_pitsa έγραψε:Η όλη συζήτηση μου θύμισε το Salo (120 μέρες στα Σόδομα) του Παζολίνι. Αμέτρητες αποκρουστικές σκηνές για να αναδειχτεί η διαστροφή της ψυχικά άρρωστης εξουσίας, με αποτέλεσμα να μου αφήσει την χειρότερη δυνατή εντύπωση (από τη μέση της ταινίας και μετά ήμουν έτοιμος να σπάσω το pc και το μόνο που με κρατούσε, ήταν η σκέψη μήπως υπάρξει happy end με τα παιδιά να καθαρίζουν με οπλοπολυβόλα τους %%^^%%&&$ (λογοκρισία)). Φρικτό...

kitsosmitsos έγραψε:Μήπως όμως γενικότερα ως άνθρωποι προκαλούμε για να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον;

Οπότε και η τέχνη είναι απλώς μια έκφανση αυτής της προκλητικότητας;

luvian_elf έγραψε:Έγώ πάλι είμαι της άποψης ότι η τέχνη δεν πρέπει να λογοκρίνεται, όποιο κι αν είναι το θέμα της, όποιος κι αν είναι ο τρόπος της. Αυτή είναι η δουλειά της στο κάτω κάτω, να υπερβαίνει τα όρια του ανθρώπου και να δείχνει πτυχές της πραγματικότητας που δεν θα βλέπαμε αλλιώς.
Το αν κάποια έργα ενοχλούν δεν σημαίνει ότι πρέπει να θαύονται... Μπορεί να είναι ο στόχος τους να ενοχλήσουν, να αφυπνίσουν, να κρατήσουν ανοιχτά κάποια μάτια υπό την επείρια της έκπληξης και να περάσουν μηνύματα που ίσως να μην περνούσαν διαφορετικά.

Κι επαναλαμβάνω, το αν μας αρέσει κάτι ή όχι, το αν μας ενοχλεί κάτι ή όχι, το αν θεωρούμε κάτι άρρωστο ή όχι δεν θα πρέπει να μας κάνει να αφορίζουμε. Ανοιχτό μυαλό χρειάζεται, κι όχι μόνο στα λόγια.

Raven έγραψε:Ε ναι, οκ αν ο άλλος είναι μαζόχας και θέλει π.χ. να τον σκοτώσουν για την τέχνη, ας γίνει! Αλλά ακριβώς σε αυτές τις λεπτές γραμμές πατούν κάποιοι επιτήδειοι και εκμεταλλεύονται καταστάσεις.