Φοβίες και φόβος

irthe_h_pitsa έγραψε:Που να τη βρει τη στήριξη και την αγάπη; Οι περισσότεροι τον έχουν βγάλει τρελο και δεν ασχολούνται καν, απ' ότι έχω καταλάβει. Οι γονείς του, στην προσπάθειά τους να κάνουν κάτι για την κατάσταση του, κατάφεραν να τον κακομάθουν χωρίς να αναπτύξουν κάποια ουσιαστική σχέση μαζί του και το παιδί δεν ξέρω πως θα καταλήξει...

kitsosmitsos έγραψε:Μη χάσω αγαπημένους μου ανθρώπους

Raven έγραψε:Χμ... Έχω αρχίσει να φοβάμαι απλά πράγματα, ίσως λόγω άμυνας ή υπερβολικών ορίων που έχω θέσει εγώ η ίδια στον εαυτό μου και στους γύρω μου. Π.χ. το να δείξει κάποιος ενδιαφέρον να με γνωρίσει ή να με προσεγγίσει. Αυτό που θεωρώ πως είναι πολύ καλό με εμένα και που δεν φοβάμαι καθόλου είναι το μέλλον! Ίσως επειδή κοιτάω το παρόν και θέτω βραχυπρόθεσμους στόχους κάθε φορά.

Raven έγραψε:Θα συμφωνήσω σε όλα! Απλώς είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις την οποιαδήποτε φοβία ή φόβο. Θέλει πολλά κουράγια, θέληση, όρεξη και αστείρευτη υπομονή. Όταν λες συναισθηματικά ή κοινωνικά θέματα; Πως μπορούν να αποτελέσουν εμπόδιο στην επαγγελματική πορεία; Εκτός αν δουλεύεις 24 ώρες το 24ωρο

SkinLikeSand έγραψε:
Για το μέλλον πάλι, ανυσηχώ αρκετά (παρ' όλο που έχω μάθει, πλέον, το να επικεντρώνομαι στο παρόν). Αν και η τελευταία μου φιλοδοξία είναι το να ολοκληρώσω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο, οπότε νιώθω ήδη μια σιγουρία για το επαγγελματικό θέμα, ανυσηχώ έντονα για τα συναισθηματικά και κοινωνικά ζητήματα που θα προκύψουν.

SkinLikeSand έγραψε:Οι περισσότερο πνευματικοί φόβοι μου είναι η
(απόλυτη) μοναξιά, οι ολοκληρωτικά ψυχροί και παράλληλα αινιγματικοί και
είρωνες άνθρωποι και ο φόβος πιθανού ατυχήματος για πρόσωπα που αγαπώ.
Όσον αφορά το τελευταίο, δεν είμαι υπερπροστατευτικός ούτε στο ελάχιστο,
όμως μια έντονη ανυσηχία την έχω πολλές φορές.

SkinLikeSand έγραψε:Φοβάμαι πως νιώθω να χάνω το πάθος μου για κάποια ενδιφέροντά μου που με ενθουσίαζαν παλιότερα. Ίσως να οφείλεται στην κακή ψυχολογία των τελευταίων ημερών και στην πορεία να ξεπεραστεί, όμως πάνω σε αυτά τα ενδιαφέροντα είχα χτίσει τα όνειρά μου για το μέλλον...

Ακόμα περισσότερο, φοβάμαι μήπως ψυχρανθούν οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους που αγαπώ, αν και από τη μεριά μου κάνω ότι μπορώ για να το αποτρέψω.
Τέλος, όλη αυτή την "ψευτοκακία" που βλέπω συχνά, με την οποία προσπαθούν να σπάσουν πλάκα για να ξεπεράσουν τα κόμπλεξ τους πολλοί, νομίζοντας πως θα φανούν και σωστοί. Τις προάλλες, κάθησα για λίγο με μια παρέα που το μοναδικό θέμα συζήτησής τους για κάμια ώρα ήταν το θάψιμο ενός παιδιού απ' τη σχολή επειδή είναι άψογος σαν φοιτητής, ενώ παράλληλα του το παίζουν "φίλοι" όταν βρίσκεται μαζί τους. Ξενέρωσα με τη μια κι έφυγα...

marouli έγραψε:Εχω ξανααναφερει οτι παλιοτερα ειχα πολλες φοβιες, μεχρι προσφατως αλλα με πολλη μεγαλη προσπαθεια καποιοι απο αυτοι εχουν καταλαγιασει μπορω να πω ισως και να εχουν εξαφανιστει.. Το συνειδητοποιησα προσφατως.. Οτι κανω καποια πραγματα που δεν εκανα παλιοτερα εξαιτιας αυτων..
Μην με ρωτησετε πως απλα με δουλεια με τον εαυτο σου..

meanan έγραψε:
ελα να βοηθησεις με τα ποντικια

sunbeam έγραψε:

marouli έγραψε:Εχω ξανααναφερει οτι παλιοτερα ειχα πολλες φοβιες, μεχρι προσφατως αλλα με πολλη μεγαλη προσπαθεια καποιοι απο αυτοι εχουν καταλαγιασει μπορω να πω ισως και να εχουν εξαφανιστει.. Το συνειδητοποιησα προσφατως.. Οτι κανω καποια πραγματα που δεν εκανα παλιοτερα εξαιτιας αυτων..
Μην με ρωτησετε πως απλα με δουλεια με τον εαυτο σου..

Νομίζω πως το ότι δούλεψες με τον εαυτό σου είναι το καλύτερο που είχες να κάνεις και πως τελικά δεν είναι και τόσο απλό.

skouliki έγραψε:μαρουλι πολυ σημαντικο αυτο !!! μπραβο