Διεθνή Θέματα - Ελληνική Εξωτερική Πολιτική

skouliki έγραψε:Ο ενδυματολογικός κώδικας αλλάζει για τους δημόσιους υπάλληλους και τους υπουργούς του Μπαγκλαντές. Η πρωθυπουργός της χώρας Σεΐχ Χασίνα τους ζήτησε να εγκαταλείψουν τα κοστούμια και τις γραβάτες και να φορούν κοντομάνικα, ώστε να μειωθεί η χρήση κλιματιστικών.

in.gr

skouliki έγραψε:

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Βραχυκύκλωμα» στους ενεργειακούς αγωγούς, προκαλεί η νέα κυβέρνηση της Βουλγαρίας, η οποία συνεχίζει να απειλεί με ακύρωση τρία μεγάλα ρωσικών συμφερόντων ενεργειακά project.

Τις μεγαλύτερες σκιές συγκεντρώνει ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ο οποίος τίθεται πλέον σε ευθεία αμφισβήτηση με δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών της γειτονικής χώρας. Στη συνάντηση που είχε την Τρίτη ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν θυμήθηκε τα δύο τοπικά δημοψηφίσματα εναντίον του έργου.

Τις δηλώσεις αυτές «συμπλήρωσε» ο υπουργός Οικονομίας της γειτονικής χώρας Τράικο Τραϊκόφ, ο οποίος αναφέρθηκε σε μια σειρά από «αβεβαιότητες» γύρω από το έργο, το οποίο όπως είπε δεν βρίσκεται σε τόσο προχωρημένο στάδιο όσο νομίζει η κοινή γνώμη. «Η βιωσιμότητα και η κερδοφορία του αγωγού δεν είναι ξεκάθαρη, όλες οι επιλογές για τις τεχνικές αποφάσεις είναι ανοιχτές, το πιο κρίσιμο θέμα ωστόσο είναι πόσο επικίνδυνο είναι το έργο για το περιβάλλον», δήλωσε ο Τραϊκόφ, προσθέτοντας ότι η φύση μας αξίζει περισσότερο από 35 εκατ. δολάρια, που θα είναι το ετήσιο έσοδο (transit fee) της Βουλγαρίας από τον αγωγό.

Την περασμένη εβδομάδα ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα τερματίσει τη λειτουργία της BEH (Boulgarian Energy Holding), δηλαδή της εταιρείας συμμετοχών στην οποία είχαν συγκεντρωθεί όλες οι κρατικές ενεργειακές εταιρείες.

Η εταιρεία που δημιουργήθηκε το 2008, είναι ο βασικός μέτοχος από βουλγαρικής πλευράς σε τρία έργα με άμεσο ελληνικό ενδιαφέρον: τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό φυσικού αερίου, τον πετρελαιαγωγό ΜπουργκάςΑλεξανδρούπολης και τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, τα δύο τελευταία έργα είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούν σε τέλμα, εξαιτίας των τεταμένων σχέσεων της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης με τη ρωσική πλευρά.

Χαρακτηριστικός του κλίματος που επικρατεί μεταξύ Σόφιας και Μόσχας είναι ο τηλεφωνικός διάλογος Μπορίσοφ - Πούτιν την περασμένη εβδομάδα: «Γνωρίζω ότι έχεις μαύρη ζώνη στο καράτε• εγώ έχω μαύρη ζώνη στο τζούντο και μ’ αυτόν τον τρόπο θέλω να μιλάμε ο ένας στον άλλο», φέρεται να είπε ο Ρώσος πρωθυπουργός στον ομόλογό του. Η διάλυση της BEH έρχεται να συμπληρώσει το παζλ των δηλώσεων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος GERB περί ακύρωσης ή αναθεώρησης όλων των ενεργειακών έργων που είχαν σχεδιαστεί ή αποφασιστεί από την προηγούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση.

Η κραταιά εταιρεία με αξία που φτάνει τα 4 δισ. ευρώ, δημιουργήθηκε μόλις πέρυσι με τη συγχώνευση πέντε κρατικών εταιρειών: της εταιρείας ηλεκτρισμού NEK, της εταιρείας φυσικού αερίου Bulgargaz, καθώς και των εταιρειών που ελέγχουν τα ορυχεία Maritza 1 & 2 και τα πυρηνικά εργοστάσια του Κοζλοντούι. Η απόφαση για τη διάλυσή της έρχεται λίγες ημέρες μετά από τις δηλώσεις του υπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης Ρόζεν Πλεβνελίεφ στις 7 Αυγούστου ότι η πιθανή υλοποίηση του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης θα γίνει μέσω της Bulgarian Energy Holding.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Πλεβνελίεφ προτού αναλάβει το χαρτοφυλάκιό του, είχε δημιουργήσει τις πρώτες σκιές γύρω από τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, όταν δήλωνε ότι το έργο δεν είναι οικονομικά βιώσιμο.

Οι συμμετοχές

Αξίζει να αναφερθεί ότι στην εταιρεία Transbalkan Pipeline BV, που έχει αναλάβει την υλοποίηση του project του πετρελαιαγωγού, η βουλγαρική συμμετοχή (24,5%) πραγματοποιείται μέχρις ώρας, μέσω της θυγατρικής της BEH, Bulgargaz καθώς και της εταιρείας Technoexportstroy.

Από ελληνικής πλευράς μετέχουν το ελληνικό δημόσιο με ποσοστό 1% και η κοινοπραξία ΕΛΠΕ και Θράκη ΑΕ με ποσοστό 23,5%. Στην κοινοπραξία τα ΕΛΠΕ ελέγχουν το 25% και το υπόλοιπο 75% ανήκει στους Oμίλους Λάτση και Κοπελούζου. Από το 75%, το 60% ανήκει στον Όμιλο Λάτση και το υπόλοιπο στον Όμιλο Κοπελούζου.

Όσο για τους Ρώσους, το πλειοψηφικό ποσοστό του 51% μοιράζονται οι εταιρείες Gazpromneft, Rosneft και Transneft. Οι σχέσεις της υπό διάλυση BEH με τα ελληνικά ενεργειακά τεκταινόμενα είναι εξαιρετικά στενές. Πρόσφατα μάλιστα, υπεγράφη μεταξύ ΔΕΠΑ, Edison και BEH μνημόνιο κατανόησης για την κατασκευή του νέου αγωγού φυσικού αερίου Κομοτηνής και Stara Zagora (IGB).

Η συγκεκριμένη συμφωνία υπεγράφη αφότου ανέλαβε την εξουσία το κόμμα του Μπ. Μπορίσοφ και το έργο δεν φαίνεται να απειλείται από το κύμα σαρωτικών αλλαγών στην ενεργειακή πολιτική της γείτονος. Ενδεικτικές είναι οι καρατομήσεις κορυφαίων στελεχών στις ενεργειακές εταιρείες, που συνοδεύονται μάλιστα και από καταγγελίες για διαφθορά και κακοδιαχείριση.

Νέο διοικητικό συμβούλιο ορίστηκε την περασμένη εβδομάδα στη NEK, μετά την απόλυση δύο γενικών διευθυντών. Αλλά και ο επικεφαλής της εταιρείας που λειτουργεί τη μονάδα του Κοζλοντούι εξωθήθηκε σε παραίτηση, καθώς ο εποπτεύων υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας Τράικο Τραικόφ κατηγόρησε τη διοίκηση της εταιρείας ότι έκλεισε μη επωφελείς συμβάσεις πώλησης ηλεκτρισμού στην ελεύθερη αγορά.

Σημειώνεται ότι οι συγκεκριμένες αλλαγές παρουσιάζουν και ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς η NEK έχει κοινή θυγατρική που δραστηριοποιείται στον τομέα της εμπορίας ηλεκτρισμού με τον όμιλο Κοπελούζου, την εταιρεία NECO, που ιδρύθηκε και λειτουργεί από το 2002.

Το τελεσίγραφο του Βλαντιμίρ Πούτιν

Αποφασίστε γρήγορα για τους αγωγούς και το εργοστάσιο του Μπέλενε, ήταν το μήνυμα του Βλαντιμίρ Πούτιν προς τον Μπόικο Μπορίσοφ στη συνάντηση που είχαν την Τρίτη στην Πολωνία. «Εάν για κάποιους λόγους η κυβέρνησή σας συνειδητοποιεί ότι κάποια έργα δεν είναι προς το συμφέρον της Βουλγαρίας, θεωρώ ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα στις σχέσεις μας. Θα συζητήσουμε τα έργα που θα προχωρήσουν», φέρεται να δήλωσε ο Πούτιν στον Μπορίσοφ. Μέχρι το Νοέμβριο θα απαντήσουμε για το πυρηνικό εργοστάσιο• δεν υπάρχει πρόβλημα με το South Stream, θα προχωρήσουμε σύμφωνα με το πρόγραμμα, απάντησε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός.

Όπως δημοσιεύεται στην Ισοτιμία

Περιβαλλοντικούς όρους «Μπράιζα» θέτει ο κ.Παπανδρέου για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.

Κατά την ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη, την περασμένη Τρίτη, ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε στο έργο, ενώ εντείνονται οι ανησυχίες για ενδεχόμενο «πάγωμα» του έργου από τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε δεσμευθεί ότι «η Ελλάδα θα διασφαλίσει τα συμφέροντά της, τόσο στην κατασκευή όσο και στη λειτουργία του αγωγού αυτού», τονίζοντας την ανάγκη διασφάλισης των περιβαλλοντικών όρων.

«Διαφημίζουν τον περίφημο αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, για τον οποίο βεβαίως παλέψαμε και εμείς, αλλά η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μιας πλευράς. Εμείς θα διασφαλίσουμε τους περιβαλλοντικούς όρους και σε ξηρά και σε θάλασσα. Και κάθε μας συμφωνία θα γίνεται ύστερα από διαβούλευση, από διάλογο, από συζήτηση με την τοπική κοινωνία» είχε πει ο κ. Παπανδρέου.


«Υπάρχει μια συνέχεια του κράτους. Η συνέχεια του κράτους σημαίνει ότι παραλαμβάνεις τις συμφωνίες όπως υπάρχουν και κοιτάς ή να τις βελτιώσεις, αν δεις ότι επί της ουσίας χρήζουν βελτίωσης, ή να τις εφαρμόσεις με τον καλύτερο τρόπο για το συμφέρον της χώρας» είπε αργότερα ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Γ.Παπακωνσταντίνου.

Η πλάκα είναι ότι σχολίασε τις δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η κα «Ναμπούκο»- Μπακογιάννη λέγοντας ότι « άνευ λόγου και αιτίας, ο κ. Παπανδρέου έριξε σκιά στις διμερείς σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία. Σχέσεις για την ισόρροπη ανάπτυξη των οποίων, η κυβέρνηση έχει εργαστεί ακούραστα τα τελευταία χρόνια. Σχέσεις που στηρίζει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Θα ήθελα, για μία ακόμα φορά, να υπογραμμίσω ότι η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής απαιτεί υπευθυνότητα και συνέπεια».

Σχόλιο έκανε και ο «Ναμπούκο»- Χατζηδάκης, λέγοντας ότι προκαλεί «έκπληξη» η «θέση του κ. Παπανδρέου ότι η διακρατική συμφωνία για τον αγωγό εξυπηρετεί τα συμφέροντα μόνο της ρωσικής πλευράς. Καθώς επίσης και η προσθήκη του, σύμφωνα με την οποία αφήνει να εννοηθεί, ότι μπορεί να υπάρξει κάποιου είδους επαναδιαπραγμάτευση για το θέμα».

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/09/blog-post_9327.html

Πανηγυρίζει ο τουρκικός Τύπος για την παραγωγή ελικοπτέρων Τα-129 στη χώρα τους, με τα οποία θα προμηθεύει την Ιταλία.


Οι δοκιμές πτήσης θα πραγματοποιηθούν με το νέο ενισχυμένο κινητήρα τύπου Τ - 800, όπως άλλωστε ήταν και η απαίτηση της Διοίκησης των Χερσαίων Δυνάμεων, ενώ θα δοκιμαστεί και η αντοχή του ελικοπτέρου σε σκληρές συνθήκες.

Οι δοκιμές θα γίνουν στο Μιλάνο και αυτές θα τις παρακολουθήσουν ο Τούρκος Υφυπουργός Αμυντικής Βιομηχανίας, Μπαγιάρ, και ορισμένοι ανώτατοι αξιωματικοί των Χερσαίων Δυνάμεων. Η αγορά των 51 ελικοπτέρων αναμένεται να κοστίσει τρία δις δολάρια. Είχε ανακοινωθεί και παλαιότερα η επιθυμία αγοράς του ελικοπτέρου αυτού από το Πακιστάν, τη Μαλαισία και την Ιορδανία.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

skouliki έγραψε:Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε ομόφωνα την Τουρκία για την υπόθεση της περιουσίας της Πολυξένης Πιστικά, επειδή παραβίασε των δικαίωμα των αδελφών της στην περιουσία της. Η απόφαση αποτελεί δεδικασμένο για τις χιλιάδες ελληνικές περιουσίες της Πόλης.

in.gr

skouliki έγραψε:Υπεγράφη το βράδυ του Σαββάτου η ιστορική συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας που προβλέπει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων και άνοιγμα των κοινών συνόρων. Είχε προηγηθεί διπλωματικός μαραθώνιος, για να διευθετηθούν διαφωνίες στις διατυπώσεις των κειμένων.

in.gr

kitsosmitsos έγραψε:

skouliki έγραψε:Υπεγράφη το βράδυ του Σαββάτου η ιστορική συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και της Αρμενίας που προβλέπει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων και άνοιγμα των κοινών συνόρων. Είχε προηγηθεί διπλωματικός μαραθώνιος, για να διευθετηθούν διαφωνίες στις διατυπώσεις των κειμένων.

in.gr

Η Τουρκία κλείνει σιγά-σιγά τα μέτωπά της προς Ανατολάς

Γκλιγκόροφ: "Είμαστε Σλάβοι"!

"Αδειάζει" την κυβέρνηση Γκρουέφσκι ο Κίρο Γκλιγκόροφ με συνέντευξή του στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. "Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε μετά τον Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή", δηλώνει χαρακτηριστικά, ο 92χρονος πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων. "Σοβαροί ιστορικοί γελούν με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μου τα τελευταία χρόνια", τονίζει και επισημαίνει "αυτά είναι αστειότητες. Κομμάτι της Ελλάδας είναι σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της γεωγραφικής Μακεδονίας. Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα της Ελλάδας στα εδάφη αυτά και βεβαίως .........το δικαίωμά της να τα διατηρήσει. Πρέπει όμως να καταλάβεται", αναφέρει ο κ. Γκλιγκόροφ, "πως ζούμε σε μια περιοχή που αποκαλείται ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και πιστεύω πως έχουμε και εμείς το δικαίωμα να αυτοαποκαλούμαστε "Μακεδόνες" χωρίς αυτό να δημιουργεί πρόβλημα".

" Ετσι όπως πάμε θα βγούμε απευθείας απόγονοι του Αδάμ και της Εύας και θα αποδειχθεί 'ότι ο Παράδεισος είναι "Μακεδονικός" και ιδιοκτησία μας..." δηλώνει χαρακτηριστικά ο Κίρο Γκλιγκόροφ

vendeta

Σημαντική δήλωση

Και κατά την άποψή μου ό,τι πλησιέστερο στην ιστορική αλήθεια   

Να κάψετε την Ελληνική σημαία…!

Η εντολή δόθηκε άνωθεν…

Υπόθεση εθνικής προδοσίας

Ο κύριος Χαρδαβέλας, με την δημοσιογραφική του εμπειρία, έχει κατορθώσει το τελευταίο διάστημα να ξεγυμνώσει την μικρότητα και τον ανθελληνισμό που βρίσκεται σε υψηλές θέσεις και ταυτόχρονα να καταδείξει τα μεγάλα εθνικά πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Στην τελευταία του εκπομπή ο γνωστός δημοσιογράφος απεκάλυψε εντολή που δόθηκε για να καεί Ελληνική σημαία. Την εντολή μάλιστα, διατάχθηκαν να εκτελέσουν οι βατραχάνθρωποι που την «μάζεψαν» από τα Ίμια…
Ας πάρουμε όμως από την αρχή την ιστορία, όπως αυτή αποκαλύφθηκε, στην εκπομπή «Αθέατος Κόσμος».
Η ομάδα των ελληνοαμερικανών επισκεπτών
Μία ομάδα ελληνοαμερικανών επισκέφθηκε την Ελλάδα και ζήτησε να πραγματοποιήσει τρισάγιο στη μνήμη των πεσόντων ηρώων του ελληνικού ελικοπτέρου, της τραγικής βραδιάς των Ιμίων. Η ομάδα αυτή, πήρε την άδεια από τις Ελληνικές αρχές, αλλά φαίνεται πως και η Τουρκία ήταν ενήμερη. Να σημειωθεί πως όλοι οι ελληνοαμερικανοί είχαν την αμερικανική υπηκοότητα…
Πράγματι, οι ελληνοαμερικανοί έφτασαν στα Ίμια, με δύο δικές τους βάρκες και ανέβηκαν και πραγματοποίησαν το τρισάγιο. Όμως, κατά τη διάρκεια της τελετής, η μία βάρκα μετακινήθηκε χωρίς να γίνει αντιληπτή τόσο από το ελληνικό λιμενικό όσο και από τουρκικά παρακείμενα σκάφη. Ο επιβάτης της βάρκας κατόρθωσε σε ένα απόμερο σημείο να κρεμάσει δύο σημαίες, την ελληνική και την αμερικανική και να τοποθετήσει ένα στεφάνι με πλαστικά μπλε λουλούδια. Όταν όμως η ενέργεια αυτή έγινε αντιληπτή, επεκράτησε ο πανικός.
Η μεταφορά της σημαίας από τα Ίμια
Άρχισαν να πετάνε τουρκικά ελικόπτερα στην περιοχή και ένα από αυτά αποπειράθηκε, πολλαπλώς, να προσγειωθεί στην πλαγιά των Ιμίων, χωρίς όμως αυτό να γίνει κατορθωτό λόγω των ισχυρών ανέμων που επικρατούσαν στην περιοχή εκείνη την ημέρα.
Στην περιοχή έφτασε τουρκική φρεγάτα και η κατάσταση έδειχνε να ξεφεύγει από τον έλεγχο, όταν σε ομάδα ελλήνων βατραχανθρώπων που παρακολουθούσε εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις, δόθηκε η εντολή να απομακρύνουν τις σημαίες και το στεφάνι που άφησαν οι ελληνοαμερικανοί. Πράγματι, η ομάδα των ελλήνων βατραχανθρώπων ανέβηκε γρήγορα στα Ίμια και αφού εκτέλεσε την εντολή απομακρύνθηκε επιφέροντας την κατάσταση ηρεμίας και ρουτίνας που υπήρχε και πριν από την ενέργεια των ελληνοαμερικανών.
Δίνεται διαταγή καταστροφής του εθνικού συμβόλου
Την επομένη ημέρα, ολόκληρη η ομάδα αποσύρθηκε για ανάπαυση (συνηθίζεται να αλλάζουν οι ομάδες προκειμένου να μπορούν να ηρεμούν ψυχολογικά τα μέλη που τις απαρτίζουν) στην βάση της. Η επόμενη ημέρα, της επιστροφής των βατραχανθρώπων, επεφύλασσε μία μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη τόσο για τον διοικητή της ομάδας όσο και για τους ίδιους τους βατραχανθρώπους. Τηλεφωνικά, είχε δοθεί εντολή ώστε να καούν όλες οι σημαίες που αποσύρθηκαν από τα Ίμια, καθώς και το στεφάνι με τα πλαστικά λουλούδια που αφέθηκαν προς τιμήν των νεκρών ελλήνων πιλότων. Μάλιστα, την όλη διαδικασία θα παρακολουθούσε αξιωματικός ο οποίος θα επισκέπτονταν την μονάδα βατραχανθρώπων ειδικά για να παρακολουθήσει την διαδικασία καταστροφής.
Η ημέρα εκτέλεσης της διαταγής «καταστροφής»
Πράγματι, την επομένη, ο συγκεκριμένος αξιωματικός βρέθηκε στην μονάδα, αλλά έπεσε θύμα μίας μεγάλης απάτης. Τόσο ο διοικητής της μονάδας, όσο και οι άνδρες του –βατραχάνθρωποι- αποφάσισαν να μην κάψουν την ελληνική σημαία, επειδή το θεωρούσαν προδοσία ως προς τα ιδανικά τους. Έτσι, έριξαν μέσα σε ένα βαρέλι κάποιες μπλε πετσέτες, την αμερικανική σημαία και το στεφάνι με τα πλαστικά λουλούδια και όταν έφτασε ο αξιωματικός δόθηκε εντολή από τον διοικητή των βατραχανθρώπων να καεί το περιεχόμενο του βαρελιού, όπως και έγινε.
Αφού έφυγε ο ανώτερος αξιωματικός, ο διοικητής της μονάδας εμπιστεύτηκε την σημαία σε βατραχάνθρωπο ο οποίος και την διαφύλαξε στο σπίτι του επί 13 ολόκληρα χρόνια(!!!) μέχρις ότου, κατόπιν νομικής εντολής την παρέδωσε στον κύριο Χαρδαβέλα… κι αυτό, επειδή φοβόταν μην την κατάσχει το ελληνικό κράτος!!!
Αυτή είναι η τραγική ιστορία μίας ελληνικής σημαίας που γλύτωσε από το κάψιμο επειδή κάποιοι αποφάσισαν να μην εξευτελίσουν τα ιδανικά τους.
Τι λένε οι ψαράδες της Καλύμνου για τα Ίμια
Την ίδια στιγμή, ψαράδες της Καλύμνου καταθέτουν για το ελληνικό ελικόπτερο που κατέπεσε, πως «οι τρύπες δεν ήταν από πιρτσίνια» και πως «αυτοί που το παρέλαβαν γνωρίζουν πολύ καλά τι τρύπες είναι και ας μιλήσουν οι ίδιοι».
Βέβαια, οι ψαράδες της Καλύμνου καταθέτουν και μία ακόμη σκληρή αλήθεια. «Τα έχουν μοιράσει τα νησιά. Οι Τούρκοι μας ενοχλούν μόνο εάν πάμε σε ένα συγκεκριμένο από τα δύο. Εάν πηγαίνουμε στο άλλο, δεν κάνουν τίποτε. Οι Έλληνες όμως δεν μας αφήνουν να πάμε σε κανένα νησάκι!!!»
Οι έλληνες έπεσαν ηρωικά δηλώνει τούρκος διοικητής
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν, δυστυχώς δεν τιμούν κανέναν. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Και εάν πάρουμε στα σοβαρά τις δηλώσεις του διοικητή των τούρκων βατραχανθρώπων πως «οι έλληνες πιλότοι έπεσαν ηρωικά» και γνωρίζοντας πως ο θάνατος ενός στρατιωτικού είναι ηρωικός μόνο κατά τη διάρκεια στρατιωτικής αποστολής ενάντια στον αντίπαλο, τότε ίσως θα πρέπει να βρεθεί κάποιος που να πιέσει την πολιτική ηγεσία του τόπου, τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ώστε να δώσει ο ίδιος στη δημοσιότητα το πόρισμα που έχει συνταχθεί και που αναφέρεται στα αίτια κατάρριψης του ελληνικού ελικοπτέρου την βραδιά των Ιμίων.
Απαιτείται έρευνα από διακομματική επιτροπή
Οι τεράστιες ευθύνες που προκύπτουν μέσα από τα γεγονότα και όπως αυτά εξελίχθηκαν απαιτείται να αποδοθούν σε εκείνους που κατάφεραν να δώσουν έρεισμα στην επιθετική Τουρκία και στην προκλητικότητα που αυτή ακολούθησε αμέσως μετά τα Ίμια. Ίσως μάλιστα θα έπρεπε να ξεκινήσει και μία διακομματική (όχι επιτροπή) διαδικασία-έρευνα, η οποία θα βρει τους πολιτικούς υπεύθυνους, αλλά και τον ανώτερο ή τον ανώτατο στρατιωτικό ο οποίος έδωσε την διαταγή καταστροφής της ελληνικής σημαίας του συγκεκριμένου περιστατικού.
Η ίδια επιτροπή θα πρέπει να αναλάβει, ταυτόχρονα, την έρευνα για το πως ήταν δυνατόν οι τούρκοι στρατιωτικοί να ήταν απόλυτα σίγουροι –πριν την βραδιά των Ιμίων- πως δεν πρόκειται να υπάρξει σύγκρουση με την Ελλάδα. Ποιός ήταν ο συνεργάτης τους από την Ελλάδα; Ποιός τους μετέφερε αυτή την ασφάλεια στις ενέργειές τους; Ποιός ήταν υπεύθυνος για την διαταγή κάλυψης των Ιμίων από τους έλληνες βατραχανθρώπους, αλλά δεν έδωσε διαταγή κάλυψης των Δυτικών Ιμίων;
Τα Ίμια είναι οριστικά γκρίζα περιοχή
Τέλος και προς απλή ενημέρωση, εάν κάποιος Έλληνας θέλει να επισκεφθεί τα Ίμια, θα πρέπει να ζητήσει άδεια από τρία (3) υπουργεία: Από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Ναυτιλίας!!! Η επίσκεψη, δυστυχώς, δεν περιλαμβάνει περίπατο πάνω στις βραχονησίδες, επειδή δεν το επιτρέπει η Άγκυρα… υπό τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβερνήσεως…
Κωνσταντίνος

http://kostasxan.blogspot.com/2009/10/blog-post_8875.html
http://newworldorder-wakeup.blogspot.com/2009/10/blog-post_3659.html

Οι Ελληνες πολέμησαν μόνοι...
Πώς Βρετανοί και Αμερικανοί υπονόμευσαν την ενίσχυση της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας στη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου
Στις 6/4/1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν με τη σειρά τους στην Ελλάδα. Επί πέντε ολόκληρους μήνες Βρετανοί και Αμερικανοί είχαν επιδοθεί σε ένα εντυπωσιακά βρώμικο παιχνίδι με ένα και μόνο στόχο: Να μη φθάσει ούτε ίχνος σύγχρονου στρατιωτικού υλικού στους μαχόμενους Ελληνες (φωτ.: Κοιλάδα του Στρυμόνα.Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα)

πετειακό το άρθρο αυτό, ίσως όμως οι επέτειοι να έχουν κάτι να μας πουν. Εβδομήντα σχεδόν χρόνια μετά τον πόλεμο της Αλβανίας οι κυβερνήσεις της χώρας μας έχουν εναποθέσει την υπόθεση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής της ακεραιότητας σε «μεγάλους συμμάχους», «στρατηγικούς εταίρους» και στους οργανισμούς που αυτοί κανοναρχούν. Πρόθυμοι τρέχουν να συμβάλουν σε πολέμους και εκστρατείες έτσι ώστε η χώρα να δείχνει αφοσιωμένος υπήκοος στους ισχυρούς και να τη λαμβάνουν αυτοί υπόψη όποτε τους έχει ανάγκη.
Αυτά που συνέβησαν το 1940 δείχνουν ανάγλυφα τη φενάκη αυτής της πολιτικής. Την ώρα της κρίσης και της ανάγκης οι μεγάλοι θα κοιτάξουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα και δε θα διστάσουν να πλήξουν το μικρό «στρατηγικό τους εταίρο» πισώπλατα. Οι ρητορείες, τότε, στα 1940, όπως και σήμερα, τίποτε δεν κοστίζουν. Στην πραγματικότητα όμως οι λαοί μένουν μόνοι στις δύσκολες ώρες, όταν χρειάζεται να προασπίσουν την ελευθερία τους. Τότε αποκαλύπτονται οι «μεγάλοι σύμμαχοι», τότε φαίνεται η ποιότητα των δεσμεύσεων και των εγγυήσεών τους, τότε ο λαός μπορεί να βρεθεί με έναν ακόμα εχθρό στην πλάτη του. Οπως ακριβώς έγινε το '40-'41.
***
την αρχή του πολέμου η Μεγάλη Βρετανία διακήρυξε σε όλους τους τόνους ότι θα στηρίξει με όλα τα μέσα τη μαχόμενη Ελλάδα και ότι θα τιμήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις που εκπορεύονταν από τις εγγυήσεις που είχε δώσει στη μικρή της σύμμαχο. Πέρα από τα λόγια όμως η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Από την αρχή του πολέμου εκφραζόταν δυσαρέσκεια για την απουσία υλικής στήριξης της Ελλάδας από τη Βρετανία. Ιθύνοντες της τότε διπλωματίας φοβόντουσαν ότι αυτή η βρετανική απροθυμία μπορούσε να υποσκάψει τη μαχητική διάθεση του ελληνικού στρατού και να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνηση1.


Μετά την κατάληψη της Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό οι Βρετανοί δήλωναν συνεπαρμένοι από τις ελληνικές νίκες και ισχυρίστηκαν ότι θα έστελναν στην Ελλάδα όσες αεροπορικές δυνάμεις μπορούσαν να εξασφαλίσουν. Με αφορμή αυτή την εξέλιξη ζητούσαν από τις ΗΠΑ να τους αναπληρώσουν το ταχύτερο τα αεροπλάνα που έστελναν στην Ελλάδα2. Στην πραγματικότητα η παρουσία της βρετανικής αεροπορίας στην Ελλάδα το Νοέμβριο ανερχόταν σε μία μοίρα διώξεως (με 8-10 απαρχαιωμένα αεροσκάφη «Gladiators») και δύο μοίρες βομβαρδισμού (με είκοσι περίπου «Blenheims»). Κάτω από αυτές τις συνθήκες η ελληνική κυβέρνηση πύκνωσε τις προσπάθειες απόκτησης πολεμικού υλικού, αεροπλάνων κυρίως, από τις ΗΠΑ.
Οι πρώτες επαφές του ελληνικού ΓΕΣ για προμήθεια οπλισμού από τις ΗΠΑ είχαν γίνει τον Ιούνιο του 1940, όταν οι γερμανικές επιτυχίες στο δυτικό μέτωπο άμβλυναν την αμερικανική προσήλωση στην ουδετερότητα. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 η ελληνική κυβέρνηση, διαμέσου της πρεσβείας της στην Ουάσιγκτον, κατέθεσε συγκεκριμένο αίτημα για την προμήθεια 50 ως 75 καταδιωκτικών αεροπλάνων της εταιρείας «Vultee»3. Ενα μήνα αργότερα η ελληνική πλευρά κατέθεσε πρόσθετο υπόμνημα όπου ζητούσε επιπρόσθετα άλλα 50 μονοθέσια καταδιωκτικά αεροπλάνα καναδικού σχεδιασμού («Columbia») που κατασκευάζονταν στις ΗΠΑ ή έστω την παράδοση σε αυτή μέρους ή του συνόλου των 60 καταδιωκτικών «Seversky» που είχε παραγγείλει η κυβέρνηση της Σουηδίας, αλλά εκκρεμούσε η παράδοσή τους4.
Μετά την κατάληψη της Κορυτσάς από τον ελληνικό στρατό, οι Βρετανοί δήλωναν συνεπαρμένοι από τις ελληνικές νίκες και ισχυρίστηκαν ότι έστελναν στην Ελλάδα όσες αεροπορικές δυνάμεις μπορούσαν να εξασφαλίσουν(Ελληνες φαντάροι ξεκινούν για το μέτωπο)

Η αμερικανική κυβέρνηση καθυστέρησε «ευγενικά» την οποιαδήποτε απάντηση στα ελληνικά αιτήματα. Στις σχετικές συζητήσεις μεταξύ των Αμερικανών αξιωματούχων εκφράζονταν ισχυρές αμφιβολίες για το εάν η ελληνική κυβέρνηση επιθυμούσε πραγματικά να αντιταχθεί στις δυνάμεις του Αξονα και εάν ήταν σε θέση να αντιτάξει κάτι περισσότερο από μία συμβολική αντίσταση στην περίπτωση εισβολής. Σε αυτές τις περιπτώσεις τυχόν παράδοση σύγχρονων αεροπλάνων στη χώρα θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην ενίσχυση του οπλοστασίου του Αξονα. Οι Ελληνες πιλότοι και μηχανικοί δεν κρίνονταν επαρκείς στην αξιοποίηση σύγχρονων αεροσκαφών και καθώς η Βρετανία πολεμούσε σκληρά στους αιθέρες - η «μάχη της Αγγλίας» μαινόταν εκείνες τις ημέρες - κρινόταν ότι η παράδοση των διαθέσιμων αεροπλάνων στους Βρετανούς θα ήταν πολύ πιο αποδοτική από την παράδοσή τους στους Ελληνες. Αυτά τα επιχειρήματα θεωρούνταν πιο ισχυρά από την ανάγκη ενθάρρυνσης, ηθικής όσο και υλικής στήριξης, ενός μικρού ευρωπαϊκού κράτους που επρόκειτο να αντιμετωπίσει τον ακατανίκητο ως τότε Αξονα. Την ίδια στιγμή πάντως αναγνωριζόταν ότι μία σημαντική κίνηση ενίσχυσης της ελληνικής άμυνας εκ μέρους των ΗΠΑ ίσως απέτρεπε τα διαφαινόμενα ιταλικά σχέδια για εισβολή στη χώρα αυτή5. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει αυτό καθώς τέτοια κίνηση ποτέ δεν έγινε.
Η αμερικανική άρνηση για την πώληση στρατιωτικών αεροπλάνων στην Ελλάδα ανακοινώθηκε στον Πρέσβη Διαμαντόπουλο στις 26 Οκτωβρίου, δύο ημέρες πριν ξεκινήσει η ιταλική εισβολή6. Θα μπορούσε να το εκλάβει κανείς ως πικρή ειρωνεία.
ε την έναρξη του πολέμου η ελληνική κυβέρνηση επανήλθε στα διαβήματα για στρατιωτική βοήθεια τόσο από τη Μεγάλη Βρετανία όσο και από τις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί διαπίστωσαν μεν ότι οι συνθήκες είχαν δραματικά αλλάξει από την προηγούμενη άρνησή τους για στρατιωτική ενίσχυση της Ελλάδας7. Στις 8 Νοεμβρίου ο ίδιος ο Μεταξάς, διαμέσου του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα (Mc Veagh), έκανε έκκληση στον μόλις επανεκλεγέντα Πρόεδρο Ρούσβελτ για στρατιωτική βοήθεια προς την Ελλάδα και, ειδικά, για την άμεση παράδοση 60 καταδιωκτικών αεροπλάνων8. Παρά το δραματικό χαρακτήρα των ελληνικών εκκλήσεων, οι Αμερικανοί δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενθουσιασμό στο όλο ζήτημα. Ξεκίνησαν διαβουλεύσεις με τους Βρετανούς για το ποιος εκ των δύο θα συνδράμει τη μαχόμενη Ελλάδα, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι Βρετανοί υπόσχονταν στους Αμερικανούς ότι θα στείλουν ό,τι μπορούν χωρίς να διευκρινίζουν τίποτε ειδικότερα9. Οι τελευταίοι βρήκαν ευκαιρία να καυτηριάσουν στον Ελληνα πρεσβευτή τις «υπόγειες» ενέργειες που έκανε (μέσα από μεσάζοντες) η κυβέρνηση της Αθήνας για να προμηθευτεί αεροπλάνα από τις ΗΠΑ.
Τις επόμενες ημέρες το ζήτημα των πιστώσεων σε δολάρια που θα μπορούσε να πάρει η ελληνική κυβέρνηση, για να πληρώσει τα στρατιωτικά εφόδια που θα αγόραζε, αποτέλεσε το νέο κεφάλαιο της κωλυσιεργίας. Οι Βρετανοί απαγόρευαν τη διάθεση των μικρών στρατιωτικών πιστώσεων (5.000.000 λίρες), που είχαν δώσει στην Ελλάδα, για αγορές μη βρετανικών ειδών. Ο πρέσβης Διαμαντόπουλος υπενθύμισε την παροχή τέτοιου είδους πιστώσεων στη Φινλανδία τον προηγούμενο χρόνο για αγορά στρατιωτικού υλικού. Η διαφορά ήταν ότι η Φινλανδία πολεμούσε τους Σοβιετικούς, όχι τον Αξονα.... Στα μέσα Νοεμβρίου οι Αμερικανοί κατέληξαν στη θέση ότι η ενίσχυση της μαχόμενης Ελλάδας ανήκε αποκλειστικά στην ευθύνη των Βρετανών και ότι εκείνοι θα έκριναν το τι είδους οπλισμός - ακόμα και αμερικανικής προέλευσης - θα δινόταν στο μικρό τους σύμμαχο10. Στην ελληνική πλευρά η εξέλιξη αυτή δεν άρεσε καθόλου και η διπλωματική αποστολή της χώρας στην Ουάσιγκτον εξακολούθησε να διεκδικεί στρατιωτική βοήθεια σε κάθε κατεύθυνση. Στην ίδια κατεύθυνση εκδηλωνόταν και ο πρέσβης ΜcVeagh που ζούσε την ατμόσφαιρα της Αθήνας και μπορούσε να εκτιμήσει καλύτερα τις συνθήκες του πολέμου. Την όλη κατάσταση σκίαζε ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν μόλις ολοκληρώσει τις παραγγελίες αεροσκαφών που είχε παραγγείλει η ουδέτερη Τουρκία και εφαίνοντο πρόθυμοι να της πωλήσουν άλλα 50 καταδιωκτικά, ενώ την ίδια στιγμή έστελναν αεροσκάφη ακόμα και στην κυβέρνηση του Ιράν11. Μόνο για την Ελλάδα δεν περίσσευε τίποτε!
Στις 22 Νοεμβρίου, μετά από σχετική έκφραση της επιθυμίας του ίδιου του προέδρου των ΗΠΑ, Ρούσβελτ, οι υπηρεσίες των ΗΠΑ φαίνεται πως, για πρώτη φορά, ανακάλυψαν ότι 30 καταδιωκτικά «P-40» θα μπορούσαν να πωληθούν στην Ελλάδα. Η βρετανική αντίδραση ήταν άμεση: Η βρετανική αποστολή στις ΗΠΑ δήλωσε κατηγορηματικά στον Ελληνα πρέσβη ότι τα εν λόγω αεροπλάνα δεν είναι δυνατό να μειώσουν τον αριθμό των προοριζόμενων για την Αγγλία αντίστοιχων και ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να προμηθευτεί μόνο αεροπλάνα που προορίζονταν για την αμερικανική αεροπορία. Ο δυστυχής Διαμαντόπουλος μετέφερε τη βρετανική αυτή θέση στους Αμερικανούς, ζητώντας σχετική ρύθμιση12. Ο Μεταξάς επανήλθε προσωπικά στο ζήτημα σε ικετευτικούς περίπου τόνους, οι Βρετανοί όμως και οι Αμερικανοί συνέχιζαν το παιχνίδι των καθυστερήσεων13. Να σημειωθεί ότι είχε ήδη φτάσει ο Δεκέμβριος, η «μάχη της Αγγλίας» είχε προ πολλού λήξει και ότι, σε συνδυασμό με την έλευση του χειμώνα, ουδείς άμεσος κίνδυνος δεν απειλούσε τα βρετανικά νησιά.
Καθώς ο Δεκέμβριος προχωρούσε και οι δραματικές εκκλήσεις των Ελλήνων έδειχναν να οδηγούν σε κάποια άμβλυνση των αμερικανικών αντιρρήσεων για την πώληση αεροπλάνων, οι βρετανικές υπηρεσίες αποφάσισαν να επιστρατεύσουν παραπλανητικούς ελιγμούς για να αποτρέψουν μία τέτοια εξέλιξη. Ξαφνικά, οι Βρετανοί πρότειναν την παράδοση στην ελληνική αεροπορία 30 αγγλικών καταδιωκτικών τύπoυ «Defiant» στη θέση των 30 αμερικανικών καταδιωκτικών «P-40» τα οποία θα παραδίδονταν στην RAF σε αντιστάθμισμα14. Τα «Defiant» ήταν πεπαλαιωμένα αεροσκάφη αεροπλανοφόρων που ήδη αποσύρονταν από την ενεργό υπηρεσία. Αμερικανοί και Βρετανοί διπλωμάτες έσπευσαν να «χαιρετίσουν» αυτή τη «γενναιόδωρη» ως προς τους Ελληνες εξέλιξη και έσπευσαν να προκαταλάβουν τη σχετική «συμφωνία» της ελληνικής κυβέρνησης στο σχέδιο15.
Στις 17 Δεκεμβρίου η ελληνική κυβέρνηση έβαλε κατηγορηματικά τέλος στα βρετανικά σχέδια με επείγουσα διακοίνωση της διπλωματικής της αποστολής στην Ουάσιγκτον. Η ελληνική αεροπορία αρνιόταν κατηγορηματικά να παραλάβει αεροσκάφη «Defiant» και ζητούσε την άμεση παράδοση των 30 αμερικανικών καταδιωκτικών16. Οι πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για να δεχθεί αυτόν το διακανονισμό συνεχίστηκαν για μερικές ακόμα ημέρες. Αμερικανοί ιθύνοντες διαβεβαίωναν την ελληνική πλευρά ότι τα αεροπλάνα «P-40» ήταν ιδιαίτερα δύσκολα στο χειρισμό και στη συντήρησή τους και ότι θα ήταν περισσότερο βάρος παρά πλεονέκτημα για την ελληνική πλευρά17.
Στις 27 Δεκεμβρίου, δύο μήνες μετά την έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου, ο Μεταξάς έκανε νέα δραματική έκκληση προς την Ουάσιγκτον για την επιτέλους προμήθεια καταδιωκτικών αεροπλάνων. Η έκκληση συνοδευόταν από μακρύ «τεχνικό» υπόμνημα όπου αναιρούνταν ένα προς ένα τα επιχειρήματα της αμερικανικής και βρετανικής πλευράς. Αφού, για παράδειγμα, διαπιστωνόταν ότι οι Βρετανοί πιλότοι δε χρησιμοποιούν τα πεπαλαιωμένα «Defiant» για να αναχαιτίσουν τη γερμανική αεροπορία, με ποια λογική ζητούσαν από τους Ελληνες πιλότους να πολεμήσουν με τέτοιου είδους αεροπλάνα. Τονιζόταν επίσης ότι η μαχόμενη Ελλάδα ήταν έτοιμη να ξοδέψει τα τελευταία της αποθέματα σε συνάλλαγμα για να πληρώσει «μετρητοίς» τα αεροπλάνα αυτά18.
αρά τις δραματικές εκκλήσεις της ελληνικής πλευράς, φαίνεται ότι η μη παράδοση σύγχρονων καταδιωκτικών αεροπλάνων στην Ελλάδα είχε γίνει «θέμα τιμής» για τους Βρετανούς και Αμερικανούς ιθύνοντες. Τις τελευταίες ημέρες του 1940 οι πρώτοι επανήλθαν με νέα τεχνάσματα για να εκτονώσουν την ελληνική πίεση. Το νέο σχέδιο ήταν αρκετά πολύπλοκο: Η RAF θα παρέδιδε στους Ελληνες 30 αεροσκάφη «Mohawk» («P-36»), υποδεέστερα των «P-40», από τα αποθέματά της στην Αίγυπτο. Σε αντάλλαγμα οι Αμερικανοί θα έπρεπε να παραδώσουν στους Βρετανούς 30 «P-40» στη ...Βασσόρα του Ιράκ19! Το «κόλπο» αυτή τη φορά συνίστατο στο εξής: Οι ΗΠΑ διατηρούσαν ακόμα καθεστώς ουδετερότητας στον πόλεμο και κατά συνέπεια δεν ήταν δυνατό να οργανώσουν, να χρηματοδοτήσουν και να εκτελέσουν μία αποστολή που συνίστατο στη μεταφορά και παράδοση στρατιωτικού υλικού σε εμπόλεμη ζώνη - έστω και αν αυτή ήταν το Ιράκ. Στην ουσία οι Βρετανοί προχώρησαν σε έναν διπλωματικό εκβιασμό για να αντικρούσουν την πιθανότητα να παραδοθούν σύγχρονα αεροσκάφη στην Ελλάδα. Η βρετανική κυβέρνηση μάλιστα τόνιζε, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος γι' αυτό, την ανάγκη (it was essential) να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά στο Ιράκ αμερικανικά και μόνο πλοία20.
Στο μεταξύ, στα μέσα Ιανουαρίου βρισκόμασταν πλέον, ο πόλεμος στα βουνά της Αλβανίας είχε πάρει σκληρή και αιματηρή μορφή. Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να δεχθεί τη βρετανική «προσφορά», βάζοντας ως μοναδικό όρο το να είναι τα αεροπλάνα σε καλή κατάσταση και να υπάρχουν ανταλλακτικά. Εσπευσε μάλιστα να προσφέρει ελληνικά εμπορικά πλοία για να μεταφέρουν τα καταδιωκτικά που ζητούσαν σε αντιστάθμισμα οι Βρετανοί από τις ΗΠΑ στο Ιράκ21. Οι Βρετανοί όμως δεν το έβαλαν κάτω. Την επόμενη κιόλας ημέρα ανακοίνωσαν ότι τα 30 καταδιωκτικά που θα έδιναν στους Ελληνες δε βρίσκονταν στην Αίγυπτο - για την ακρίβεια είχαν φορτωθεί τα Χριστούγεννα του 1940 στη Νέα Υόρκη και βρίσκονταν κάπου στο δρόμο χωρίς κανείς να ξέρει πότε και πού θα έφθαναν. Αφηναν να εννοηθεί ότι είναι υπόθεση ίσως και μηνών22. Επιπλέον, λίγες ώρες αργότερα, η βρετανική κυβέρνηση έσπευσε να στείλει ένα επείγον μήνυμα από το Λονδίνο, σύμφωνα με το οποίο η στρατιωτική κατάσταση στα βρετανικά νησιά είχε μπει σε κρίσιμη φάση και ότι, κατά συνέπεια, η παράδοση αμερικανικών αεροπλάνων σε οποιαδήποτε άλλο κράτος (Ελλάδα, Κίνα), έπρεπε να αναβληθεί μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση23. Εξυπακούεται ότι καμία ειδική κρίση δεν απειλούσε τα βρετανικά νησιά στο μέσο του χειμώνα...
Μπροστά στο αδιέξοδο, οι προσπάθειες παραπλάνησης της ελληνικής πλευράς από τις δύο μεγάλες «συμμαχικές» της δυνάμεις έφθασαν σε επίπεδα χυδαιότητας. Οι ιθύνοντες των δύο δυνάμεων εκμεταλλεύθηκαν το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε στην Αθήνα από την ασθένεια και το μετέπειτα θάνατο του Μεταξά για να προβάλουν ένα νέο σενάριο σύμφωνα με το οποίο η ελληνική κυβέρνηση είχε αποδεχθεί την αντικατάσταση των 30 καταδιωκτικών που δεν της παραδίδονταν με 30 εκπαιδευτικά αεροσκάφη του αμερικανικού ναυτικού. Οι Ελληνες αξιωματούχοι έσπευσαν να διαψεύσουν ετούτα τα παράξενα σενάρια μόνο και μόνο για να εισπράξουν υποτιμητικά σχόλια από τους ισχυρούς ομολόγους τους24. Με όλα αυτά πέρασε ακόμα ένας μήνας χωρίς οι Ελληνες να δουν τα αναμενόμενα αεροσκάφη....
τις 31 Ιανουαρίου ο Ελληνας πρέσβης στην Ουάσιγκτον κλήθηκε επειγόντως στο γραφείο του υπουργού Οικονομικών των ΗΠA, Morgenthau. Στο ιδιαίτερο γραφείο του τελευταίου είχαν κληθεί και οι επικεφαλής των βρετανικών υπηρεσιών προμηθειών στις ΗΠΑ καθώς και αξιωματούχοι του State Department. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα βαρύ ως και εκβιαστικό. Ο Morgenthau ζήτησε εξηγήσεις από τον Ελληνα πρέσβη για το ποιος απέρριψε την προσφορά των ΗΠΑ για 30 εκπαιδευτικά αεροσκάφη του ναυτικού. Ζήτησε μάλιστα, σχεδόν περιφρονητικά, να επαναλαμβάνονται στα γαλλικά οι ερωτήσεις του για να αντιληφθεί καλά ο Ελληνας επιτετραμμένος αυτά που του λένε. Ο Διαμαντόπουλος δήλωσε ότι την άρνησή του την μετέφεραν οι εμπειρογνώμονες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας που είχαν φθάσει στις ΗΠΑ. Οι παρευρισκόμενοι έσπευσαν να υπογραμμίσουν το ότι δε ρωτήθηκε η κυβέρνηση στην Αθήνα, φέρνοντας τον Ελληνα διπλωμάτη σε θέση κατηγορούμενου. Κατόπιν ο Morgenthau, εξουσιοδοτημένος σε αυτό από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, όπως δήλωσε, έθεσε με μορφή τελεσιγράφου το ζήτημα: Η Ελλάδα θα δεχθεί ή όχι τα 30 αεροσκάφη; - η προσφορά, συμπλήρωσε, θα ίσχυε δύο - τρεις ημέρες και κατόπιν η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα έδινε τα αεροπλάνα στους Βρετανούς. Η ζητούμενη απάντηση ήταν Ναι ή Οχι, χωρίς να προσδιορίζεται ξεκάθαρα αν το ερώτημα αφορούσε τα παλαιά εκπαιδευτικά αεροσκάφη ή τα σύγχρονα καταδιωκτικά!
Μετά την αναχώρηση του Διαμαντόπουλου, ο υπουργός εξήγησε ότι το ζήτημα των αεροπλάνων για την Ελλάδα απασχόλησε το υπουργικό συμβούλιο όπου και αποφασίστηκε να τελειώνουν με αυτό το ζήτημα κάνοντας μία προσφορά του τύπου «take it or leave it» στους Ελληνες. Σε σχετική ερώτηση απάντησε ότι δεν έγινε καμία μνεία στην παράδοση σύγχρονων καταδιωκτικών «P-40» στην Ελλάδα25...
Καθώς ο Morgenthau αναχώρησε ευθύς αμέσως από την Ουάσιγκτον, η συζήτηση συνεχίστηκε τις επόμενες ημέρες σε επίπεδο αξιωματούχων. Την 1η Φεβρουαρίου ο Διαμαντόπουλος, αφού συνεννοήθηκε με την Αθήνα, κατέθεσε ένα υπόμνημα όπου, αφού περιέγραφε τις παλινωδίες Αμερικανών και Βρετανών στο ζήτημα για τρεις πλέον μήνες, εξέφραζε τη βαθιά του λύπη και ζητούσε εγγράφως τη διασαφήνιση της κατάστασης26. Από την πλευρά τους οι αξιωματούχοι του State Department προσπάθησαν και αυτοί να καταλάβουν τι ακριβώς προσφερόταν στους Ελληνες. Τα συμπεράσματα αυτών των αναζητήσεων ήταν τα ακόλουθα: Μετά την απόφαση για αποστολή 100 καταδιωκτικών αεροσκαφών «P-40» στην Κίνα το Δεκέμβριο του 1940 δεν περίσσευαν ούτε 15 σύγχρονα καταδιωκτικά για την Ελλάδα. Η τελευταία θα μπορούσε να γραφτεί στη σειρά για να ελπίζει σε αεροπλάνα το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 1941. Η προσφορά των παλαιών (1936) - και περιορισμένων πλέον σε εκπαιδευτικούς ρόλους - «Grumman» («F3F-1») του ναυτικού ήταν το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν οι ΗΠΑ για την Ελλάδα27.
Τα πράγματα όμως δεν έμειναν εκεί. Σε μία προφανή προσπάθεια εκβιασμού της ελληνικής πλευράς και μεταφοράς των ευθυνών σε αυτή, ο υπουργός Ναυτικών των ΗΠΑ Frank Knox δήλωσε δημόσια ότι το αμερικανικό ναυτικό πρόσφερε ως δώρο 30 αεροπλάνα στους Ελληνες και αυτοί απέρριψαν την προσφορά του! Ο Ελληνας πρέσβης έσπευσε, σε κατάσταση υστερίας (in a state of great excitement), να διαψεύσει τη δήλωση, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι τα αεροσκάφη αυτά θα πληρώνονταν, με τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δολάρια - όπως εξάλλου επέβαλαν οι περί ουδετερότητας νόμοι των ΗΠΑ28. Καθώς δε, στο μεταξύ, είχε ανακοινωθεί στον Τύπο η πρόθεση των ΗΠΑ να παραδώσουν άμεσα εκατό καταδιωκτικά «P-40» στην Κίνα, ο Διαμαντόπουλος έθεσε το εύλογο ερώτημα για τον τρόπο με τον οποίο εξασφαλίζονται αεροπλάνα για όλους εκτός της Ελλάδας29. Στις 12 Φεβρουαρίου, στην Αθήνα, ο νέος πρωθυπουργός, Αλέξανδρος Κορυζής, κάλεσε τον Αμερικανό πρέσβη και του ζήτησε να τιμήσει η Ουάσιγκτον τις υποσχέσεις που είχε δώσει τον περασμένο Νοέμβριο30.
αθώς στον πολεμικό ορίζοντα η επικείμενη επίθεση της Γερμανίας ενάντια στην Ελλάδα είχε αρχίσει να διακρίνεται με διαύγεια, οι Αμερικανοί ιθύνοντες θέλησαν να δώσουν κάποιες ελπίδες στην ελληνική κυβέρνηση ώστε η τελευταία, στην απελπισία της, να μη σπεύσει να συνθηκολογήσει με το νέο εχθρό της. Ουσιαστικά τίποτε δεν άλλαξε πέρα από τις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων. Στα μέσα Φεβρουαρίου το State Department πληροφόρησε «εμπιστευτικά» τον Ελληνα πρέσβη ότι μέσα στις επόμενες τέσσερις εβδομάδες θα εξασφαλιστούν 30 σύγχρονα καταδιωκτικά για την Ελλάδα31. Η μυστικότητα οφειλόταν στην προώθηση από την κυβέρνηση Ρούσβελτ του νέου νόμου περί «εκμισθώσεως και δανεισμού» για την ενίσχυση των αντιπάλων του Αξονα χωρών και τίποτε το συγκεκριμένο δεν έπρεπε να διαρρεύσει πριν ο νόμος ψηφιστεί από το Κογκρέσο. Δύο ημέρες αργότερα ο υπουργός Knox ανακοίνωσε στην ελληνική αποστολή ότι τον επόμενο μήνα το ναυτικό θα παρέδιδε στην Ελλάδα 30 καινούρια καταδιωκτικά «Grumman» («F4F-3») και 15 παλαιά «F3F-1». Οι Ελληνες πίστεψαν ενθουσιασμένοι ότι την τελευταία έστω στιγμή η σχεδόν κατεστραμμένη από τον πολύμηνο αγώνα αεροπορία τους θα δεχόταν ένα ουσιαστικό «φιλί της ζωής».
Πολύ γρήγορα αποδείχθηκε ότι βιάστηκαν, για μία ακόμη φορά, να χαρούν. Η πρώτη καθυστέρηση ήρθε από την αναμονή της ολοκλήρωσης της διαδικασίας αποδοχής του «Lend-Lease Bill» (Νόμου περί εκμισθώσεως και δανεισμού) από το Κογκρέσο. Πριν όμως ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία οι αξιωματούχοι του ναυτικού έσπευσαν να χαρακτηρίσουν αυτόν τον τύπο αεροπλάνου ως «απαραίτητο για την εθνική ασφάλεια» και κατά συνέπεια να μπλοκάρουν την εξαγωγή του στην Ελλάδα. Στις 11 Μαρτίου ολοκληρώθηκε η ψήφιση των νέων κανόνων διάθεσης πολεμικού υλικού χωρίς να αλλάξει τίποτε ως προς τα ελληνικά αιτήματα. Στις 22 Μαρτίου ο Ελληνας πρέσβης στην Ουάσιγκτον παρατήρησε με βαθιά πικρία στους Αμερικανούς διπλωμάτες ότι τα 30 καταδιωκτικά «Grumman» που δε δόθηκαν στην Ελλάδα ως «απολύτως απαραίτητα» για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, είχαν μόλις παραδοθεί στη Μεγάλη Βρετανία32. Για μία ακόμα φορά ξεκίνησε ένας κύκλος «επεξηγήσεων» (η Μεγάλη Βρετανία ήθελε να ενοποιήσει τους τύπους των αεροπλάνων της και γι' αυτό πήρε αυτά που προορίζονταν για την Ελλάδα), ψεύτικων υποσχέσεων (οι Βρετανοί θα έδιναν ίσο αριθμό «Hurricane» στους Ελληνες, τα οποία, φυσικά, αποκαλύφθηκε πως δεν υπήρχαν), παραπλανητικών φημών (η Ελλάδα είχε ήδη μυστικά παραλάβει τα «Hurricane»), δικαιολογιών (κάποιο μπέρδεμα έγινε...) και όλα όσα είχαμε ξαναδεί να συμβαίνουν στους προηγούμενους μήνες.
τις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν με τη σειρά τους στην Ελλάδα. Οι συζητήσεις για την προμήθεια σύγχρονων αεροσκαφών στην Ελλάδα δεν είχαν πλέον αντικείμενο. Επί πέντε ολόκληρους μήνες Βρετανοί και Αμερικανοί είχαν επιδοθεί σε ένα εντυπωσιακά βρώμικο παιχνίδι με ένα και μόνο στόχο: Να μη φθάσει ούτε ίχνος σύγχρονου στρατιωτικού υλικού στους μαχόμενους Ελληνες. Αυτόν τον στόχο, όπως φαίνεται στα διπλωματικά έγγραφα, τον υπηρέτησαν με ανεξήγητη επιμονή. Σε αυτό το διάστημα αμερικανικά, αλλά και βρετανικά αεροπλάνα παραδόθηκαν στην Τουρκία, στο Ιράν, ακόμα και σε κράτη της Λατινικής Αμερικής. Μόνο για την Ελλάδα, τη μόνη χώρα που ενεργά πολεμούσε τον Αξονα εκείνο τον καιρό, δε βρέθηκε τίποτα! Οι «μεγάλοι σύμμαχοι» και «στρατηγικοί εταίροι» της χώρας μας «υπερήφανα» άφησαν το μικρό λαό της να βγάλει μόνος του τα κάστανα από τη φωτιά του πολέμου...
Παραπομπές
1. FRUS, 1940, v. III, Παρατηρήσεις από τον Αμερικανό πρέσβη στο Βελιγράδι (Lane) στο Department of State, 31 Οκτωβρίου 1940.
FRUS: Foreign Relations of the United States, Δημοσιευμένα διπλωματικά έγγραφα των ΗΠΑ.
2. FRUS, 1940, v. III, (σ. 563), MacVeagh (πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα) προς το State Department, 23 Νοεμβρίου 1940.
3. FRUS, 1940, v. III. (σ. 575), The Greek Minister (Diamantopoulos) to the Secretary of State, 17 Σεπτεμβρίου 1940.
4. FRUS, 1940, v. III. (σ. 576), Memorandum by the Greek Legation, 16 Οκτωβρίου 1940.
5. FRUS, 1940, v. III. (σ. 577), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Under Secretary of State (Welles), 23 Οκτωβρίου 1940.
6. FRUS, 1940, v. III. (σ. 578), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Under Secretary of State (Welles), 26 Οκτωβρίου 1940.
7. FRUS, 1940, v. III. (σ. 582), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Chief of the Division of Controls (Green), 7 Νοεμβρίου 1940.
8. FRUS, 1940, v. III. (σ. 583), The Minister in Greece (McVeagh) to the Secretary of State, 8 Νοεμβρίου 1940.
9. Είχαν ήδη απορρίψει την ενίσχυση της ελληνικής αεροπορίας με σύγχρονα καταδιωκτικά «Hurricane».
10. FRUS, 1940, v. III. (σ. 589), The Acting Secretary of State (Welles) to the Minister in Greece (McVeagh), 16 Νοεμβρίου 1940.
11. FRUS, 1940, v. III. (σ. 591), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Assistant Secretary of State (Berle), 18 Νοεμβρίου 1940.
12. FRUS, 1940, v. III. (σ. 594), The Greek Minister (Diamantopoulos) to the Under Secretary of State (Welles) , 5 Δεκεμβρίου 1940.
13. Ο Μεταξάς πληροφόρησε μάλιστα τον ΜακΒή ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ήταν πρόθυμη να διαθέσει το σύνολο των εναπομεινάντων αποθεμάτων της σε δολάρια για την άμεση πληρωμή των 60 καταδιωκτικών αεροπλάνων! FRUS, 1940, v. III. (σ. 596), The Minister in Greece (Mc Veagh) to the Secretary of State, 9 Δεκεμβρίου 1940.
14. FRUS, 1940, v. III. (σ. 598), Memorandum by the Chief of the Division of Controls (Green) to the Secretary of State, 16 Δεκεμβρίου 1940. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι Βρετανοί δήλωσαν ψευδώς στους Αμερικανούς ότι η ελληνική αεροπορία ήδη χρησιμοποιούσε με επιτυχία αεροσκάφη τύπου «Defiant»!!!
15. FRUS, 1940, v. III. (σ. 599), Memorandum of Conversation by the Under Secretary of State (Welles), 16 Δεκεμβρίου 1940. Στην αναφορά του ο Αμερικανός αξιωματούχος αναφέρθηκε σε τηλεφώνημα που έλαβε από τον Βρετανό επιτετραμμένο Butler, στο οποίο ο τελευταίος τον διαβεβαίωσε ότι ο Μεταξάς δέχθηκε με ευχαρίστηση τη συμφωνία για την αντικατάσταση των «P-40» με αγγλικά «Defiant». Η πληροφορία, γρήγορα αποδείχθηκε, ήταν ολότελα ψευδής....
16. FRUS, 1940, v. III. (σ. 600), The Greek Legation to the Department of State, 17 Δεκεμβρίου 1940.
17. FRUS, 1940, v. III. (σ. 601), The Secretary of State to the Minister in Greece (McVeagh), 19 Δεκεμβρίου 1940.
18. FRUS, 1940, v. III. (σ. 602), The Minister in Greece (McVeagh) to the Secretary of State, 28 Δεκεμβρίου 1940. Την ίδια εποχή ο Μεταξάς προσπάθησε να κινητοποιήσει την ελληνική κοινότητα των ΗΠΑ για να στηρίξει τα αιτήματα για στρατιωτική βοήθεια. Η Ουάσιγκτον απαγόρευσε τη μετάδοση διαγγέλματος στα ελληνικά προς τους Ελληνες των ΗΠΑ με μάλλον άκομψο τρόπο.
19. FRUS, 1940, v. III. (σ. 605), Memorandum by the Under Secretary of State (Welles) to the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray), 27 Δεκεμβρίου 1940.
20. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 671), Memorandum of Conversation, by the Assistant Secretary of State (Berle), 10 Ιανουαρίου 1941.
21. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 674), Memorandum of Conversation, by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray), 13 Ιανουαρίου 1941.
22. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 675), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Assistant Secretary of State (Berle), 14 Ιανουαρίου 1941.
23. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 675), Memorandum of Conversation, by Mr. George V. Allen of the Division of Near Eastern Affairs, 14 Ιανουαρίου 1941.
24. Σύμφωνα με το σενάριο την ιδέα είχε ρίξει ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Morgentau και είχε αποδεχθεί κάποιος από την ελληνική κυβέρνηση! Η κατάσταση φάνηκε να ξεκαθαρίζει μόλις στις 22 Ιανουαρίου. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 680), Memorandum of Conversation, by the Assistant Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Alling), 22 Ιανουαρίου 1941.
25. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 683), Memorandum of Conversation, by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray), 31 Ιανουαρίου 1941.
26. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 685), Memorandum of Conversation, by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray), 1 Φεβρουαρίου 1941.
27. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 687), Memorandum by the Chief of Near Eastern Affairs (Murray) to the Under Secretary of State (Welles), 3 Φεβρουαρίου 1941.
28. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 688), Memorandum of Telephone Conversation, by the Chief of Near Eastern Affairs (Murray), 6 Φεβρουαρίου 1941.
29. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 689), Memorandum of Conversation by the Chief of Near Eastern Affairs (Murray), 10 Φεβρουαρίου 1941.
30. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 690), The Minister in Greece (McVeagh) to the Secretary of State, 12 Φεβρουαρίου 1941.
31. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 691), Memorandum of Conversation, by the Assistant Secretary of State (Berle), 13 Φεβρουαρίου 1941.
32. FRUS, 1941, Europe, v. II. (σ. 703), Memorandum by the Chief of the Division of Near Eastern Affairs (Murray) to the Under Secretary of State (Welles), 22 Φεβρουαρίου 1941.

Γιώργος ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ

http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/10/2009&pageNo=17&direction=1

Raven έγραψε:Αυτό ή χαζό είναι ή τελείως ζώον ή προσπαθεί με κάποιον τρόπο να γίνει γνωστός.

Λυντσάρισμα χρειάζονται αυτά τα στόκια.

Raven έγραψε:Ισχύουν αυτά που υποστηρίζει το δεύτερο λινκ σου; Ότι έγινε σαν κόλπο;