ΤΟ ΣΒΗΣΙΜΟ ΚΑΙ Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ

Όταν αποφάσισα να σβήσω εντελώς το μπλογκ και να πάψω οριστικά να είμαι ο anisixos, δεν το διέγραψα απλά. Διέγραψα ένα-ένα τα ποστ, μέχρι που δεν έμεινε κανένα. Μετά από ένα μήνα περίπου, μετάνιωσα για την -μάλλον βιαστική- αυτή επιλογή μου και ο anisixos άρχισε να μου λείπει. Και μου έλειπε πολύ. Στην αρχή, όμως, δεν ήμουν αποφασισμένος να τον επαναφέρω. Σκέφτηκα ότι δεν έχει και νόημα. Επιπλέον, έγραφα σαν anisixos σε φόρουμ. Όμως γρήγορα κατάλαβα ότι άλλο μπλογκ άλλο φόρουμ. Το μπλογκ είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Και αν μια μέρα μου ερχόταν να γράψω ένα καλλιτεχνικό ποστ, ένα ποίημα, ένα αλλοπρόσαλο ποστ, κάτι τέλος πάντων που δε θα ταίριαζε σε ένα φόρουμ όπου εκεί κυρίως γίνεται ανταλλαγή απόψεων γύρω από ένα θέμα; Πού θα το έγραφα; Να έφτιαχνα νέο μπλογκ με άλλο όνομα; Να δημιουργούσα μια νέα ίντερνετ περσόνα; Με τίποτα. Ήμουν ο anisixos και ήθελα να συνεχίσω να είμαι. Με τα λάθη, τις μαλακίες που έχω γράψει και όσα θα μπορούσα ενδεχομένως να μην είχα γράψει. Άλλωστε δεν ήταν και τόσο χάλια το μπλογκ και σίγουρα όχι χειρότερο από πολλά άλλα. Για την ακρίβεια, είναι πολύ καλύτερο και πιο ενδιαφέρον από πολλά άλλα. Έτσι πρέπει να σκέφτεται κάποιος για τον εαυτό του : "Καλύτεροι είναι οι άλλοι;". Έτσι και για το μπλογκ του : "Καλύτερο είναι το μπλογκ των άλλων"; Ε όχι! Δεν είναι!
Λοιπόν, δύσκολη πολύ η διαδικασία επαναφοράς του μπλογκ. Στην αρχή πάτησα "αύγουστος 2010" στο google και χάρηκα όταν είδα ότι εμφάνισε τα ποστ όλου του μήνα. Μετά, όμως, απογοητεύτηκα όταν είδα ότι δεν υπήρχαν άλλοι μήνες. Ούτε του 2010, ούτε του 2011, ούτε του 2012. Αυτό ήταν, σκέφτηκα. Πάει το μπλογκ. Έπεσα στο κρεβάτι και ήμουν έτοιμος να δακρύσω ή μήπως να τα σπάσω όλα; Ένιωθα πολύ άσχημα. Ένα βάρος. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι αυτό που νιώθεις όταν χάνεις κάτι και ξέρεις ότι φταις εσύ γι' αυτό. Τέλος πάντων, την επόμενη μέρα συνέχισα να ψάχνω. Αυτή τη φορά πατούσα τίτλους των ποστ και όχι μήνες. Προς ευχάριστη έκπληξη μου, είδα ότι πατώντας τους τίτλους έβρισκα κάποια ποστ. Και κατά ένα περίεργο τρόπο, πατώντας τους τίτλους έβγαζε και κάποιους ολόκληρους μήνες. Αλλά αυτό με ψάξιμο. Δεν ήταν πάντα στην πρώτη σελίδα. Μετά μπήκα στα φόρουμ όπου είχα ποστάρει κάποια ποστ από το μπλογκ μου. Έτσι μπορούσα να βρω τους τίτλους αλλά και το πότε έκανα το κάθε ποστ. Έτσι από τους τίτλους έβρισκα και κάποιους ολόκληρους μήνες. Γενικά, για να μην τα πολυλογώ, ήταν μια πολύ δύσκολη και εξοντωτική διαδικασία και μου πήρε 5 μέρες. Τα έβαζα με τον εαυτό μου που έσβησα το μπλογκ και σκεφτόμουν πως πλήρωνα τη βλακεία μου να το σβήσω. Τώρα θα μπορούσα να κάνω άλλα πράγματα αντί να κάθομαι να το επαναφέρω, σκέφτηκα. Όλο αυτό φυσικά με πήγε πίσω. Πλήρωνα τη βλακεία μου.
Και τώρα που το επανέφερα εντελώς, όμως, δεν είναι το ίδιο όπως ήταν πριν. Λείπουν οι ημερομηνίες (αναγκάστηκα να τις βγάλω γιατί δεν έλεγε να είναι όλα τα ποστ σε ένα μήνα), λείπουν τα σχόλια. Είναι σαν να κάθεσαι να αντιγράφεις ένα ολόκληρο ημερολόγιο ενός και δύο χρόνων μέσα σε δυο μέρες. Είναι το ίδιο με τότε που το έγραφες; Θα είναι το ίδιο μετά;
Πρέπει να βλέπω τα πράγματα πιο χαλαρά. "Ε και τι έγινε που έσβησα το μπλογκ; Εκείνη τη στιγμή αυτό θεώρησα σωστό". Τότε σκεφτόμουν πως ο anisixos έκανε πια τον κύκλο του και πως δεν είχε να δώσει τίποτα άλλο. Σκεφτόμουν επίσης ότι μου έτρωγε χρόνο ενώ είχα πει ότι δε θα ξαναέκανα ποτέ πια προσωπικά ποστ. Πολλοί μου είπαν "Ας το άφηνες να υπάρχει και να μην το έσβηνες εντελώς". Είχαν δίκιο φυσικά.
Προσοχή λοιπόν! Σκεφτείτε το καλά πριν κάνετε το ίδιο λάθος με μένα. Να προσέχετε και να αγαπάτε το μπλογκ σας.


ΥΓ.Θα εκτιμήσεις κάτι μόνο όταν το χάσεις και θα το χάσεις γιατί ποτέ δεν το εκτίμησες.