Η μοναξιά μιας οπτασίας.

Υπενθύμιση αρχικής δημοσίευσης :

Μέρος 1: Μόνη και μαζί του.

Ήταν ξαπλωμένη στο ζεστό καναπέ. Κι εκείνος, ξαπλωμένος από πάνω της, να τη φιλά παθιασμένα. Ένιωθέ να λιώνει ανάμεσα στα χέρια του, παρακαλώντας να μην σταματήσει ποτέ...

Ξάφνου, ένας παράξενος θόρυβος την επανέφερε στο πραγματικό της περιβάλλον. Δε βρισκόταν σε κανέναν καναπέ. Βρισκόταν στο κρεβάτι της, με το ξυπνητήρι στο διπλανό κομοδίνο να μεταδίδει το πρόγραμμα του αγαπημένου της ραδιοφωνικού σταθμού. Όσο κι αν αγαπούσε τη μουσική, το όνειρο ήταν τόσο όμορφο που κανείς και τίποτα δε θα ήθελε να το κόψει. Σηκώθηκε κατσουφιασμένη από το κρεβάτι της και, αφού έβγαλε το μαύρο σατέν νυχτικό της και πήρε την, επίσης σατέν, ρόμπα της, κατευθύνθηκε προς το μπάνιο...

Ακόμη ένα άχαρο, μοναχικό πρωινό. Ήταν Δευτέρα, εφτά παρά τέταρτο το πρωί. Ο ουρανός φαινόταν μουντός, χαρακτηριστικός για τα τέλη του χειμώνα... Μια ακόμη μονότονη εβδομάδα ξεκινούσε. Ο τελευταίος άνθρωπος που γέμιζε τις μέρες και τις νύχτες της με ευτυχία, βρίσκεται μακριά της εδώ και δύο μήνες. Και τις τελευταίες μέρες πριν τη μοναχική της ζωή, ήταν τόσο ψυχρός και απόμακρος που την πλήγωνε βαθιά. Και το ήξερε πως πλησίαζε η μέρα που θα χώριζαν. Και, κάθε βράδυ, παρακαλούσε δακρύζοντας, να μην έρθει γρήγορα αυτή η μέρα. Ίσως να ήταν μια απλή τριβή στη σχέση τους. Ήταν όμως κάτι περισσότερο, κάτι που έκανε αναπόφευκτο τον χωρισμό.

Δεν ήταν αυτός στο όνειρό της. Ήταν κάποιος με το σώμα του, έχοντας, όμως, την ψυχή ενός άλλου.

Έπλυνε το πρόσωπό της στο νιπτήρα, καθαρίζοντάς το από τα δάκρυα, και μπήκε στο ντους. Το καυτό νερό την χαλάρωνε, καθώς έπεφτε πάνω της. Επανέφερε στη μνήμη της το όνειρο, όμως κάθε της προσπάθεια να μείνει σε αυτό, εμοιαζέ με το να προσπαθήσει να συγκρατήσει νερό στις χούφτες της. Οι αρνητικοί συνειρμοί κατέκλυσαν και πάλι το μυαλό της. Βγήκε από το ντους και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, για να συνεχίσει την ετοιμασία για το υπόλοιπο της ημέρας.

Ντύθηκε και μακιγιαρίστηκε βιαστικά, χωρίς να δώσει σημασία στην εκπομπή που έπαιζε στο ραδιόφωνο εκείνη την ώρα. Βγήκε στο διάδρομο και κατέβηκε, επίσης βιαστικά, τη σκάλα. Στη βάση της σκάλας, την περίμενε η γάτα της, κοιτώντας την επίμονα. Έσκυψε χαμογελώντας και της χάρισε ένα χάδι.

Λιγοστά πράγματα έμειναν για να την ηρεμούν πια. Με κάπως περισσότερη θετική διάθεση, πήρε την τσάντα της και βγήκε από το σπίτι.

(Συνεχίζεται...)

ρε συ,ασε τις κακιες και πηγαινε να βγαλεις το ζιβαγκο.

σου εστειλα φωτο μου για να διαλεξεις για αβαταρ

* ας επανελθουμε στο θεμα παιδια

SkinLikeSand έγραψε:

SkinLikeSand έγραψε:Η Raven έφτασε και πάρκαρε στο parking του κτηρίου, στον τρίτο όροφο του οποίου βρισκόταν το γραφείο της. Αγνόησε το πρόστυχο βλέμμα του φύλακα του parking και προχώρησε προς την είσοδο και, στη συνέχεια στο κυλικείο του κτηρίου για τον πρώτο καφέ της ημέρας. Χαιρέτησε από μακριά μια παρέα συναδέλφων της και κάθησε σε ένα μικρό, γωνιακό τραπέζι που έβλεπε στο δρόμο.

Αφού άναψε τσιγάρο, παρατήρησε για λίγο τον κόσμο στο κυλικείο. Την παρέα των συναδέλφων της που χαιρέτησε πριν. Έδιναν την εικόνα μιας ευχάριστης παρέας σε εκείνη τη σκηνή, μέσα από τις καθαρά τυπικές τους σχέσεις. Στη συνέχεια, θα πήγαιναν ο καθένας στο γραφείο του, όπου ο ένας θα τηλεφωνούσε στα κρυφά στον άλλο, για να θάψει κάποιον άλλο. Γύρισε το βλέμμα της, έχοντας μια έκφραση αποστροφής. Κοίταξε δίπλα, τον γκέι συνάδελφό της να "φλερτάρει", με έναν χαρωπό τρόπο, τη σερβιτόρα του κυλικείου. Μια άλλη σερβιτόρα, την οποία έβλεπε για πρώτη φορά, της έφερε τον καφέ της, με ένα όμορφο χαμόγελο στα χείλη. Την πλήρωσε και στη συνέχεια έστρεψε το βλέμμα της προς το δρόμο, πίνοντας την πρώτη γουλιά καφέ.

Ξάφνου, καθώς τραβούσε την τρίτη τζούρα απ' το τσιγάρο της, ένιωσε ένα χέρι να αγγίζει το πίσω μέρος του κεφαλιού της και να κατεβαίνει αργά και απαλά. Γύρισε απότομα το κεφάλι της και είδε δύο γνώριμα μάτια να την κοιτούν παθιασμένα. Το πρόσωπό του, σε απόσταση αναπνοής απ' το δικό της... Νόμιζε πως βίωνε daydreaming, όμως αυτός ήταν εκεί...

Της έγνεψε να τον ακολουθήσει. Σηκώθηκε ανάσταση και συνεπαρμένη. Ξανάφερε στο μυαλό της το όνειρο, τη ζεστασιά και τα παθιασμένα φιλιά του...

Πήγαν στην τουαλέτα του ισογείου, εκείνος κλείδωσε την πόρτα. Κρατώντας την απαλά από τη μέση, την κόλλησε στη γωνία και άρχισε να τη φιλά παθιασμένα. Την έγδυνε αργά, συνεχίζοντας να φιλά και κατεβαίνοντας στο κορμί της. Στεκόταν παραδομένη, να αναρριγεί από ηδονή...


(Συνεχίζεται, χαρ χαρ!)

(Κάπως ακατάλληλο...)

Κατέβαινε αργά, προσπαθώντας να νιώσει με την κάθε του αίσθηση τα πάντα πάνω στο υπέροχο κορμί της. Την όψη και την υφή του δέρματός της, το μεθυστικό άρωμά της, το γρήγορο τέμπο των χτύπων της καρδιάς της. Στάθηκε εκεί, στο σημείο που σηματοδοτούσε την αρχή της απόλυτης απόλαυσης. Πέρασε τα χέρια του ανάμεσα από τα πόδια της και τη σήκωσε ψηλά. Την έβγαλε στον προθάλαμο της τουαλέτας και την ξάπλωσε στο δερμάτινο καναπέ... Άρχισε να τη γεύεται, μέχρι να του προσφέρει τους χυμούς της. Η γλώσσα του διείσδυσε στο σημείο, προετοιμάζοντας το για τις επόμενες, βαθύτερες διεισδύσεις...

Η Raven έμεινε ξαπλωμένη στο καναπέ, να σπαρταρά αφήνοντας απαλές, ηδονικές κραυγές σε κάθε κίνηση του Πένα. Το μυαλό της είχε πια μπλοκάρει, αφήνοντας την ελεύθερη από κάθε αναστολή. Ο Πένας τράβηξε αργά το κεφάλι του και κοίταξε το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπό της, με τα μισόκλειστα μάτια. Άρχισε να γδύνεται...

Λίγο αργότερα, βρίσκονταν ξαπλωμένοι στον καναπέ και βουτηγμένοι στο αμαρτωλό πάθος. Το ιδρωμένο κορμί της Raven τιναζόταν ελαφρά, καθώς ενίωσε το μέγεθος της επιθυμίας του Πένα σε ολόκληρο το εικοσάποντο της μήκος...

Είχαν περάσει ήδη τρεις ώρες... Η Raven, χωμένη στην αγκαλιά του, προσπαθούσε να καταλάβει αν ήταν απλώς μια συνέχεια του γλυκεριύ της ονείρου ή αν ο πρώην της είχε πια επιστρέψει σε αυτήν, ποθώντας την ακόμα...

(Συνεχίζεται!..)

----------------------------------------------------------------------
Μέρος 2: Η περηφάνια του αντισυμβατικού.

Ο ουρανός φαινόταν να γίνεται περισσότερο φωτεινός καθώς η μέρα πλησίαζε προς το μέσο της και τα πυκνά σύννεφα αραίωναν. Το φως του, διαχεόταν από τις γρίλιες του παραθυρόφυλλου της κρεβατοκάμαρας των δύο αμαρτωλών αγγέλων, έπεφτε πάνω στο λευκό σατέν σεντόνι που κάλυπτε τα γυμνά κορμία τους...

Το Skouliki άνοιξε τα μάτια του, νιώθοντας το κορμί της ερωμένης της στην αγκαλιά της. Το σχεδόν παιδικό της πρόσωπο έλαμπε, καθώς κοιμόταν. Έγειρε το κεφάλι της προς το πρόσωπό της και την φίλησε πολύ απαλά. Με τις άκρες των δακτύλων της άγγιξε το μάγουλό της, προτού σηκωθεί αθόρυβα από το κρεβάτι. Αυθόρμητα, πήρε την χθεσινή, κακόβουλου και φαρμακερού κουτσομπολιού, εφημερίδα από το κομοδίνο, για να αντικρύσει ακόμη μια φορά το απεχθές εξώφυλλό της.

"Αποκάλυψη -ΣΟΚ: Το σκοτεινό παρελθόν μιας καταξιωμένης ηθοποιού, βουτηγμένο στην ακολασία!!!", με υπερμεγεθή, μαύρα γράμματα. Από δίπλα, μια σκιασμένη μορφή...

Το στομάχι της σφίχτηκε και ένας δυνατός αναστεναγμός ξέφυγε από τα χείλη της, κάνοντας το μαρούλι να ξυπνήσει... Έτρεξε γρήγορα στο μέρος της και την αγκάλιασε, κλαίγοντας με αναφιλητά, καθώς κρατούσε ένα κορμί που περικλειε τη μόνη, ανόθευτη από μίσος και κακία ψυχή που είχε συναντήσει ποτέ της. Τον προσωπικό της άγγελο, που της δινόταν όπως δεν είχε δωθεί ποτέ σε κανέναν άλλο...

"Μαζί θα τους πολεμήσουμε και θα τα καταφέρουμε. Κανείς δεν πρόκειται να σου καταστρέψει την καριέρα." είπε το μαρούλι με μια πρωτόγνωρη σταθερότητα στη φωνή της. Ήταν ικανή να απαρνηθεί την ευγενική και γεμάτη αγάπη φύση της, μεταλλάσοντάς τη σε ένα θηρίο διψασμένο για αίμα, προκειμένου να προστατέψει την αγάπη της...

(συνεχίζεται...)

Αποφάσισα να βάλω τίτλους στα κεφάλαια που έγραψα μέχρι τώρα (ήταν οι πρώτοι που σκέφτηκα, πιθανότατο το να αλλάξουν), κάτι που δεν θα παραλείπω και στα ερχόμενα...

Επίσης, για να δώσω μια περισσότερο κινηματογραφική προσέγγιση, μάλλον θα κάνω μερικές αισθητικές βελτιώσεις, τονίζοντας την κινητικότητα των ηρώων.

Edit: κερκίδα λέμε...

περιμενω να δω σχολια των πρωταγωνιστων

Ουυυυ μου αρέσει η εξέλιξη!!!

Τέλειο Skin, τέλειοοοοοο!

Μπαμ! Μια έκρηξη μεγατόνων από το Skin στη συνέχεια της ιστορίας. Έχουμε νέους χαρακτήρες και μια νέα γραμμή της αφήγησης. Για να δούμε που θα οδηγήσει. Και φυσικά πως συνδέονται οι δυο αυτές γραμμές αφήγησης!

τα εχω με το μαρουλι
τουλαχιστον την ξυνω καλα???

Λες να τα' χες και με τη Ρέηβεν;

οπου να ναι !!

Για να δούμε πως εμπλέκονται οι δυο ιστορίες. Πάντως δεν εχεις παράπονο, σατέν σεντόνια έχεις και' συ, να δούμε τι οδηγείς.

το γκομενακι μου που ειναι ?
ακομα κοιμαται ???

Κι εγώ δεν το βλέπω κι ανησυχώ... Λες να κλαίει και να οδύρεται από τη στενοχώρια του;

λες να ψαχνει τα βρακια της παλι?

Εσύ πρέπει να ξέρεις......

skouliki έγραψε:το γκομενακι μου που ειναι ?
ακομα κοιμαται ???

πολυ καλο..

SkinLikeSand έγραψε:Κι εγώ δεν το βλέπω κι ανησυχώ... Λες να κλαίει και να οδύρεται από τη στενοχώρια του;

ποια στεναχωρια καλε? που τα εχω με το σκουληκι? το καλυτερο μου θα με ξυνει συνεχως

Skin πήρες το πράσινο φως, συνέχισε. Περιμένουμε να δουμε πως εμπλέκονται οι δυο ιστορίες.

πενα εσυ που εισαι straight μπορεις να μην μας κανεις χαλαστρα !!
ελα στην τουαλετα σου γρηγορα !

τον πενα εννοεις?

marouli έγραψε:τον πενα εννοεις?

ναι το αλλαξα

τι θα γινει με την ιστορια? εχουν περασει τοσοι μηνες!!!

Λέω να γράψω μέσα σε αυτή την εβδομάδα, αν ξαναμπώ ίντερνετ. Έχω μαζέψει αρκετό υλικό στη φαντασία μου για τις επόμενες ερωτικές σκηνές.

περιμενουμε

SkinLikeSand έγραψε:Λέω να γράψω μέσα σε αυτή την εβδομάδα, αν ξαναμπώ ίντερνετ. Έχω μαζέψει αρκετό υλικό στη φαντασία μου για τις επόμενες ερωτικές σκηνές.

ωχ ωχ